Bali, eiland van de goden
Na 2 jaar wachten en dromen over een reis naar Bali is het na 4x verschuiven vanwege corona in oktober 2022 eindelijk zover! Veel gedoe met het omboeken van alle huisjes en vliegtickets, corona vaccinaties en alle bijbehorende papieren maar daar gaan we dan… op naar beautiful Bali, het eiland van de goden. We hebben zoveel plannen. Shooten voor Kyono, prachtige tempels bezoeken, dwalen door de sawa’s, eilandhoppen en op zoek naar de prachtige stranden op Nusa Penida. Alles tot in de puntjes voorbereid maar tot de laatste minuut blijft het spannend of alles wel door kan gaan. Schiphol kampt met problemen, ze schrappen een week van te voren heel veel vluchten en de schrik zit er goed in. Maar nadat de laatste bestellingen van Kyono zijn verzonden en mijn vader ons heeft weggebracht naar Schiphol zijn we binnen 5 minuten onze koffers al kwijt en kan de lange reis beginnen. Bagus Bali…we komen eraan!!

Fasten your seatbells
Naar de andere kant van de wereld gaan, 17 uur vliegen en bijna 30 uur reizen is een dingetje. Ik ben na maanden van hard werken zonder vrij gehad te hebben en uren hangen op het vliegveld zo moe nadat ik eenmaal in het vliegtuig zit als soort van marionet dubbel op mijn moeders schoot klap en in een diepe slaap val tot aan Singapore toe. Daar moeten we er even uit. Met onze handbage sjouwen we hutje mutje ongemakkelijk door een soort van controle waar we tot 4 x toe alles opnieuw moeten laten zien. Wat ‘n gekkigheid. Daarna vliegen we in 2,5 uur door naar Bali. Bij aankomst is ‘t hartstikke donker, zijn we doodmoe en helemaal het besef van tijd kwijt. We moeten weer door heel wat controles en de corona-quarantaine controle bezorgt ons kriebels ook al hebben we alles op orde. Waren we in Amsterdam binnen 5 minuten onze koffers kwijt, nu wachten we uren voordat we ze terugvinden, als allerlaatste rollen ze van de bagageband, oef! De chauffeur die ons naar ons huisje brengt zit al 3 uur op de grond met een bordje op ons te wachten. Wat zijn we blij als we hem eindelijk vinden. Het is noodweer… selemat datang op Bali lacht hij. De luchthaven staat compleet onder water, het dak lekt op verschillende plaatsen en met man en macht proberen ze het water weg te schuiven maar er is geen beginnen aan. Door de plensregen sjouwen we met onze koffers naar zijn auto, het water staat tot onze enkels en we zijn drijfnat als we in de taxi ploffen. Dan begint het ook te onweren, de wegen staan blank en zo rijden we door heftig noodweer in 1,5 uur naar Ubud, ik val wederom in een soort van coma-slaap en krijg er allemaal niks van mee.

Selamat datang
Rond middernacht komen we aan en de eigenaar van Bamboo Blue staat met een stralende lach op ons wachten. Slapen willen we… slapen! Maar als we ons huisje voor 3 dagen binnen lopen valt onze mond open van verbazing. Wauwww! We zijn blij verrast met ons kleine tropische paradijsje in de jungle net buiten Ubud. Hier willen we wel wonen! We bewonderen het kleine keukentje, de leuke living, 3 slaapkamers, het zwembad, de hangstoelen, hangmatten, bar en schommels. Selemat datang, welcome in paradise! Uitgeput ploffen we in ons hemelbed en zijn gelijk vertrokken. Selamat tidur!

Vila Bamboo Blue
Zodra om 6.00 uur de zon op komt wordt het geluid van de krekels en gekko’s overheerst door het geluid van ontelbare hanen die kakelen alsof hun leven ervan af hangt. Ook de koeien loeien non stop. Doorslapen is onmogelijk, maar hoe heerlijk is het om wakker te worden in ons kleine paradijsje. De zon schijnt volop, het is 31 graden en de wereld om ons heen lijkt net een ansichtkaart, een plaatje op insta waarvan je denkt dat alles geshopt is. Hartstikke happy zijn we, oh konden ze ons thuis maar zien. We hebben gekko’s op bezoek en bewonderen op ons gemak ons privezwembad met bar, schommels en allerlei accessoires van schelpen.

Twins
We maken kennis met de tweeling Ketut en Nyoman die ons deze reis overal heen zullen gaan brengen. Hoe geweldig is dat! Ze spreken goed engels en Nyoman brengt ons even naar Ubud om boodshappen te halen. We genieten in een piepklein restaurantje van overheerlijke nassi goreng met verse pineapplejuice, daarna brengt Nyoman ons terug en nemen we een duik in onze private pool. Just having fun.

Mission impossible
Feels like heaven! Shooten lukt niet, het begint te regenen en met het geluid van de krekels, gekko’s, kikkers en de regen doezelen we in slaap.

Monkey Forrest
Het Monkey Forrest is erg toeristisch maar zeker een van de must-sees op Bali. Dit heuvelachtige oerwoud heeft zelfs in de stromende regen, een mysterieus en sprookjesachtig voorkomen en veel bomen hebben een heilige status. Een toegangskaartje voor het bos kost €1,50, er zijn veel wandelpaden en naast de honderden makaken zijn er in het Apenbos ook meer dan 100 soorten bomen te ontdekken. Hoe gaaf is het hier! De regen komt met bakken uit de lucht, we zijn blij met de paraplu van Ketut en hebben ‘schonne schik’. Ik film een trotse pa en ma met hun pasgeboren aapie… so cute.

Let the adventure begin
De jungle is echt schitterend en de tempels, met name de hindoetempel Pura Dalem Agung is zo mysterieus, het lijkt alsof we in het decor van een of andere Indiana Jones film zijn beland. Amazing! De aapjes schuilen in de regen, op de momenten dat het droog is komen ze in grote getalen tevoorschijn. Ze spelen in de grote waterplassen, we vermaken ons prima en dromen weg bij een enorme jungleboom. De lens van onze camera beslaat de hele tijd. Resultaat af en toe wazige foto ‘s maar dat mag de pret niet drukken.

Love @first site
Ik heb sjans met een klein aapje dat mijn mobile wil pakken maar uiteindelijk op mijn hoofd beland. Het blijkt een leuke attractie te zijn want iedereen blijft staan. Druk trekkend aan mijn lange haren… hillarisch! Duidelijk love @ first site want het beestje wil er niet meer vanaf. Uiteindelijk gooit iemand wat eten de andere kant op zodat ik weg kan lopen. Het aapje kijkt me starend na…. so funny:)

We vermaken ons prima, spelen met de aapjes en gaan daarna voldaan terug naar Ketuk die op ons staat te wachten. We hebben nog meer plannen, het is droog en we willen zo graag naar Alas Harum. Eenmaal daar gekomen komt opnieuw de regen met bakken uit de lucht. Wat zonde toch.

Tegallalang Rice Teracce

Still raining. Vroeg op want we moeten uitchecken. In de stromende regen maken we nog wat foto’s en filmpjes. Ondertussen giet en giet het maar door. Tegen beter weten vragen we Ketut ons naar Alas Harum te brengen, we vragen ons af waarom, want de lucht ziet gewoonweg zwart maar ik zie ‘t helemaal zitten. Kwestie van ‘positive thinking’ en in gedachten (op zijn Limburgs gezegd) wat schietgebedjes doen. Na vrijwel 4 dagen en nachten regen hopen we stiekem op een droog momentje. We huren een ‘swingdress’ en houden de moed erin…

Luwak koffie
Bij de ingang zien we een enorm groot beeld van de chivetkat. De Balineese Luwak koffie, gemaakt van de uitwerpselen van de chivetkat nadat ze rauwe koffiebessen gegeten hebben, is een wereldwijd begrip. Het is de duurste koffie ter wereld en ze laten vol trots 14 zelf gemaakte varianten koffie- en theemelanges aan de bezoekers zien en proeven. Kosten zijn laag en dan te bedenken dat de onlineverkoop van de koffie € 90,- tot € 550,- per 500 gram kost. We laten de kans om te proeven aan ons voorbij gaan. Afgezien van een ‘lekkere latte’ zijn we geen echte koffieliefhebbers. En dan te bedenken dat de aller duurste variant maar liefst 6600 dollar per kilo kost. Mot nie gekker worre!

Alas Harum
Alas Harum is een waanzinnige plek, er hangen verschillende schommels, er is een zip-line, je kunt zelfs hoog boven de vallei fietsen en er zijn veel plekken om foto’s te maken. Ik bijt op mijn lip want hier kunnen we uren shooten, er is een glazen vloer hoog boven de sawa’s, er zijn verschillende mooie vogelnesten, een dansbrug, prachtige beelden en grotten. Ook de infinety pool hangend boven de sawa is adembenemend, maar ja… de regen komt met bakken naar beneden. We wachten in het restaurant waar we genieten van een heerlijke lunch en doen stiekem een paar weesgegroetjes.

 

Magisch
Na 5 uur wachten in de stromende regen met een onwijs lange jurk die niet alleen drijfnat maar ook loodzwaar is hebben we het geluk dat het 10 minuutjes droog wordt. Ik spring direct met mijn  kletsnatte swingdress de super extreme schommel op en zweef daarna 25 meter hoog boven de vallei en de prachtig groene sawa’s. Wauwwwww….

I believe I can fly
De adrenaline viert hoogtij, het is schommelen op een high level en het ziet er magisch uit. Foto’s maken van dit gebeuren is een kunst. Ons fototoestel begeeft het (waarschijnlijk van al het vocht) en met de mobile is het een hele uitdaging maar goed… alles voor het perfecte plaatje want dit moment willen we koesteren, 4-ever!

Shooting in the rain
De fotograaf van Alas Harum wil met me gaan shooten. Alles leuk en aardig maar het blijft maar regenen. Hij neemt me mee naar dit plekje en gaat helemaal los. Tsja, daar sta je dan met een zeiknatte zware jurk in de stromende regen.

Schommelbed
De butterflydress doet het goed op de foto’s, dat hebben ze goed bedacht hier. Er zijn meerdere schommels. De extreme is de hoogste, verder veel leuke schommelvariaties, zo ook een soort van bed. Hoe grappig.

En dan ontdekken we een prachtig hart! Foto’s maken in de stromende regen is en blijft een uitdaging. De jurk is natter dan nat en loodzwaar. Maar heej… we kijken om ons heen. Still feels like paradise hier.

Birdnest
De jurk wordt zwaarder en zwaarder. Er komen steeds meer mensen en terwijl we een birdnest ingedoken zijn voor wat laatste foto’s te maken staat er een rij mensen die met me op de foto willen in het nest. Why?? Voordat ik het weet krijg ik de een na de andere mobile in mijn hand gedrukt om foto’s te maken. Dat levert gave plaatjes op alleen… we hebben ze zelf niet. Haha, wat ‘n gekkigheid.
Een ding is zeker, deze plek hoor zeker op je bucketlist als je van prachtige natuur en ‘n uitdaging houdt. Zeker ook om te genieten in een van de infinitypools hoog boven de sawa’s.

Stonehouse Ubud
Na ons Alas Harum avontuur brengt Ketut ons naar ons nieuwe verblijf midden in de jungle net buiten Ubud. We worden warm ontvangen, krijgen een verse kokosnoot met een rietje en staren met grote ogen en open mond naar ons ‘Treehouse’ waar we 2 nachten mogen verblijven. Ons enorme huis geheel van bamboe staat maar liefst zeven meter hoog in de jungle, tussen enorme kokospalmen. We kunnen het niet beschrijven. Wat een luxe op 7 meter hoogte. We ploffen op een enorm groot rond hemelbed met metershoge klamboe (en bamboebuizen met airco) en staren over de prachtige rijstvelden. We zijn het erover eens, dit is een amazing plek om te genieten en de zon onder te zien gaan, vuurvliegjes te bewonderen in de nacht en weg te dromen over de sawa’s…

Magical Treehouse
Bij aankomst is het na bijna 4 volle dagen regen eindelijk droog en ons treehouse high in the sky overtreft alle verwachtingen. Het lijkt alsof we in een huisje van Lord of the Rings zijn beland met draaiende spiegeldeuren die als een soort van magic open gaan. Het hemelbed is geheel van bamboe en ons bed met klamboe is zelfs gekoeld. Er hangen netten boven de sawa’s, een groot koperen bad pronkt op de veranda… hier kunnen we alleen van dromen. Mijn vader en Piet (onze technische Kyonoman) zouden hier uren de constructie kunnen bewonderen, we kijken elkaar aan en vragen ons af of we wel wakker zijn, is dit allemaal echt? Al gauw zijn we back to reality als op nog geen meter afstand, een rat de deksel van onze fruitmand opent en er met een banaan vandoor gaat. Ik film de plundering want niemand gaat ons geloven enhet lijkt alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat het beestje zijn diner bij ons nuttigt. We gieren het uit van de lach.

Selamat Tidur
High in the sky badderen in een enorm koperen bad met uitzicht over de sawa ‘s en buiten douchen hoog in ons Treehouse is een ervaring op zich. Jawel, het water is en blijft heerlijk warm. Lekker schoon en voldaan ploffen we in ons gekoelde hemelbed. Goodnightcookies are waiting. Wat een gekke gewaarwording om in een treehouse te slapen met enkel een gordijntje/ klamboe zonder ramen of deuren. Selemat tidur! Slaap lekker. Miempi inda, oftewel sweet dreams.

Breakfast in the sky
Lekker geslapen, om 7.00 uur zijn we al op en de zon schijnt als nooit te voren. We genieten van een Balinees ontbijt en staren over de prachtige rijstvelden. Heerlijk dat het hier het hele jaar rond de 30 graden is. We maken plannen, willen vol energie gaan shooten maar dan wordt, nog geen 2 uur later de lucht pikzwart en begint het weer te regenen! We hopen op wat droge momenten maar nee, het blijft 24 uur aan een stuk door gieten. In de regen ontdekken we een paars toilet uit een sprookje van 1001 nacht met roze pluche vloerbedekking, veel mozaiek en spiegels… the perfect ambiance voor een Aladin film.

Fireflies & diner in the sky
Rond 18.00 uur is het pikkedonker, we genieten van heerlijke Balineese tapaz in de stromende regen. We worden verwent met overheerlijke rijst, kip curry, bonen met noten, kleine lekkere gerechtjes, gecarameliseerde gebakken banaan en daarna zien we als het heel eventjes droog is pal voor ons boven de sawa’s vuurvliegjes… een magisch Peter Pan momentje hoog in ons Treehouse. En ondanks dat het weer zwaar pet is, hebben we het zo fijn samen. We genieten! Miempi Inda.

The end of the world
En dan gaat het mis. Het begint wederom abnormaal hard te onweren en het wordt een nacht om nooit te vergeten. We appen met het thuisfront, als een soort van afscheid middenin de nacht maar de verbinding valt weg. 8 uur lang blijft het aan één stuk door stormen, donderen en bliksemen. Het voelt alsof de wereld vergaat met alleen het gordijntje om ons heen. Stortbuien, onweer en hoog in een boom zitten voelt niet goed. We kunnen nergens heen en doen in stilte wat ‘weesgegroetjes’. Achteraf horen we dat er bliksemgeleiders zijn maar pffff… deze nacht gaan we nooit en nooit meer vergeten.

Selemat pagi
Na de heftigste nacht ever worden we voor 7.00 uur nog gewekt door een stralende zon, zou het dan echt droog blijven vandaag?

No time is really gone if it leaves a special memory.
We genieten wederom van een overheerlijk ontbijt en sloven ons uit om in heel korte tijd veel jurkjes te shooten en het perfecte plaatje te schieten.We zijn hartstikke happy met het resultaat. Daarna komt het personeel afscheid nemen, ze hebben genoten van ons gestuntel met shooten en het is ‘hard to say goodbye’.

Pura Ulan Danu Bratan

Vandaag wisselen we weer van huisje. We verlaten Stonehouse, Ketut haalt ons op en brengt ons naar een van de allermooiste tempels van Bali, Pura Ulun Danu Bratan. De zon schijnt en het uitzicht over het meer met de tempel is adembenemend. Op een klein schiereiland in het Bratan-meer steken de torens van de tempel prachtig af tegen het glinsterende water en de groene bergen aan de rand van het meer. Deze hindoeïstische tempel is misschien wel de meest gefotografeerde van Bali. Het hele complex ligt verdeeld over een paar eilandjes in het Bratan-meer bij de plaats Bedegul, waardoor de bouwwerken op het eerste gezicht lijken te drijven. De Ulun Danu Bratan tempel is opgedragen aan watergodin Dewi Danu en er worden op deze plek dan ook regelmatig ceremoniële offers gebracht.

De zonnestralen op het spiegelgladde water en de reflecties van de tempels, wolken en bergen in het water voelt mysterieus aan. Het is een magische plek als je wegkijkt van alle toeristen die allemaal op zoek zijn naar het perfecte plaatje. We hebben na alle regen mazzel met het weer ook al zien we dat donkere wolken dreigend onze kant op komen.

Grote gekleurde draken waken over de tempel. Hoe mooi is het hier. We houden het droog en genieten aan de waterkant en staren dromerig naar de glinsteringen in het water.

We maken vanaf een afstandje een ceremonie mee. Hoe bijzonder, we realiseren ons dat deze wereld zo anders is als die van ons. We dromen weg aan de waterkant en dan ineens word ik doelwit van een groepen  mensen uit Java, ze willen met me op de foto.

Please miss, say cheese.
Hilarische toestanden bij de tempel. Mam gaat er vandoor en daar sta ik dan, de een na de andere groep vraagt om foto’s verder begrijpen we elkaar niet maar fun hebben we zeker.
Als de zon langzaam ondergaat genieten we met volle teugen van deze prachtige plek. Wauw, wat een geweldige beleving.

The Ayun Resort
Daarna brengt Ketut ons naar de Kayun Jungle. Wat zijn we toch blij met zijn engelen-geduld, hij is fantastisch en brengt ons overal heen. Eenmaal bij the Kayun blijkt dat er een boekingsfout is gemaakt. Ze zitten vol en we zijn op een mysterieuze manier doorgesluist naar een resort een stuk verderop.

Presidental suite
En zo belanden we in het onbekende Ayun Resort in een enorme bungalow en hebben we het gevoel in een kerk te zijn beland. De staf komt na 5 minuten al vragen of ze de room kunnen cleanen. Cleanen? Waarom? We hebben nog niet eens onze koffer open gemaakt. Daarna komen er 4 mannen de gordijnen sluiten, ons een pizza met (jawel) nassi brengen en zo hebben we in nog geen 10 minuten tijd al 9 man personeel op bezoek in onze enorme toko. De bungalow is president-waardig. Alle deuren,wanden en plafonds zijn van donker houtsnijwerk, een knap staaltje vakmanschap dat zeker maar het voelt ó zo vreemd. Laat dit nou helemaal niet ons ding zijn. In de midden pronkt een enorm hemelbed. De ruimtes zijn zo groot, we kunnen er met gemak met 10 man wonen en ‘t voelt.. tsja, wat zullen we zeggen nogal overweldigend en ongemakkelijk.

 

Goodnight cookies
Het is inmiddels al donker en als we buiten het zwembad staan  te bewonderen schrikt ze van de kop van een enorme varaan die ons van achteren benadert en blijkbaar ‘t zelfde wil doen. Aapjes lopen over het dak, er vliegen vreemde grote insecten door de lucht… welkom in the jungle! Volgens Balineese traditie krijgen we zelfgebakken goodnight cookies met een mooie spreuk erbij. Selamat tidur, sweet dreams, miempi inda. How sweet!

Floating breakfast

Het nachtje is zo om, de koffers hadden we niet eens uitgepakt dus we zijn zo klaar. We moeten vroeg uitchecken om naar het eiland Nusa Penida te gaan. Maar allereerst genieten we nog van een origineel Balinees flaoting breakfast. Heel gaaf. We maken foto’s van de nieuwe bikini’s en daarna tillen we het gevaarte toch het water uit want ook de aapjes hebben honger en staren ons vanaf het dak met grote ogen aan. Haha waar zijn we beland.

Nusa Penida

Terwijl de zon langzaam opkomt in the Jungle Resort, komt Hot Lava een volle tas samples brengen van de zomercollectie van volgend jaar! Hoe geweldig is dat! Nu kunnen we alles shooten in het land waar deze super mooie kleding gemaakt wordt. Suksma Hot Lava, julie zijn echt top! We gaan ons best doen. Ketut staat inmiddels breed lachend op ons te wachten. Selemat Pagi! Hij sjouwt onze loodzware bagage naar de auto en brengt ons naar Sanur waar de boten vertrekken naar Nusa Penida. Hij heeft ook de tickets voor ons geregeld en wat zijn we daar blij mee want bij aankomst zien we tientallen kleine maatschappijtjes op een rij… hier waren we nooit wijs uit geworden. Ketut sjouwt onze koffers naar de goede vertrekplek en wil niet eens dat we hem betalen. Wat een schat is het toch. Onze zware koffers en tassen worden door de bemanning van Semabu Hills door het water gedragen naar de boot. Het water staat hoog en ze lopen tot hun middel in het water. Ook wij moeten door het water de boot op, zijn tot onze billen zeiknat. We made it en met de zon stralend aan de hemel zijn we zo opgedroogt.

Full speed
Sun is shining en zo varen we full speed naar Nusa Penida. Ketut heeft goed huiswerk voor ons gedaan. Onze fastboot gaat als een speer naar het eiland en na een klein uurtje zijn we er. De boot kan niet aanleggen dus stappen we middenop zee over op kleinere bootjes. Wat een ‘geduns’. En zo moet ook alle bagage aan land. We gaan allebei onderuit bij het afstappen van de boot. Taxichauffeurs van het eiland willen blijkbaar allemaal geld verdienen en ze klimmen op de boot om klanten te werven. Ze trekken iedereen letterlijk van de boot af. Wat ‘n chaos. Dat wij onderuit gaan door alle getrek boeit hun niet, omdat ze niets aan ons kunnen verdienen want onze Ketut heeft vriend Ketut voor ons gevraagd om ons naar ons huisje te brengen. Hij staat met een bordje: ‘Miss Jessy’ in het water op ons te wachten. Haha. Het lijkt de broer van Johnny Depp wel. Het is een uitdaging om onze koffers en tassen bij elkaar te zoeken but… at the end, it works. Sky is blue, water also super blue, Nusa Penida, we already love you!

My name is…
Iedereen lijkt dezelfde naam te hebben hier, we vragen het na en het zit zo. Op Bali krijgt de eerstgeborenen de naam Wayan (of Putu wat schijnbaar ‘t zelfde is) de 2e Kidek (zelfde als Made), 3e Njoman en 4e Ketut… daarna begint het weer van voor af aan. Hoe handig. Niemand hoeft dus een naam te verzinnen. Is het een meisje dan blijven de namen het zelfde maar komt er ‘ni’ voor. Geen wonder dus dat iedereen die je tegen komt dezelfde naam heeft.

Ketut Depp
Op stap dus met weer een Ketut die eruit ziet als een echte piraat met zijn tatoes, scheve tanden, gat in zijn oor en lange haren. Hij manoeuvreert over de smalle onverharde wegen naar ons huisje. Het was ons al opgevallen dat de auto extra spiegels had. Gek? Nee, helemaal niet want die extra spiegels zijn om naar beneden te kijken want we staren met grote regelmaat zo de afgrond in. Good lord, hoe smal is het hier! Dit is rijden 2.0 en ongetwijfeld kan de weg naar de andere kant naar het eiland waar we slapen opgenomen worden in de het programma ‘de gevaarlijkste wegen’. We gooien er een schietgebedje tegenaan, hebben geen keus en vertrouwen met samengeknepen billen op onze piraat Ketut.

The Island
We knijpen ‘m echt maar Ketut weet niet beter zegt hij, maar vraagt zich af waarom we helemaal naar de andere kant van het eiland moeten, daar is hij niet blij mee want hij moet tenslotte ook nog terug. Maar wij hebben een goede reden, we willen namelijk zo dicht mogelijk bij Diamond Beach zitten. We staren naar buiten, zien een ongerept paradjs met hoge bergen, diepe dalen en ravijnen, duizenden palmen en ontelbare fruitbomen, veel kippen en koeien en vooral, smalle onverharde wegen met grote gaten. We kunnen niets anders dan vertrouwen op piraat Ketut die lang zo knap niet is als broer Johnny en geen geduld heeft en zachtjes in zichzelf zit te mopperen. Het verkeer is één big chaos, we weten niet wat we zien. Hoe kunnen ze hier in godsnaam met 2 auto ‘s elkaar passeren??!! In de piepkleine dorpjes lijkt de tijd stil te hebben gestaan. We love it already. We zijn benieuwd naar ons piepkleine huisje wat vlakbij dit bekende plekje is.

Kaye Cottage
En dan komen we aan bij ons primitieve huisje Kaye Cottage vlakbij de beroemde stranden Diamond en Atuh. Het is 33 graden en super vochtig. Het huisje is oud, knus en kneuterig. De buitenkant is zo leuk… overal shootplekjes en dat komt goed uit want we hebben alle samples bij de hand. Binnen is ‘t bloedje heet en piepklein, we kunnen net lopen rondom ons bed. De airco werkt niet, er is geen klamboe en de douche is koud. We kunnen nergens onze koffers kwijt maar het is een uitdaging en we zijn helemaal happy hier. Feels like heaven tussen alle exotische bomen, cactussen en planten.

Giga kakkerlakken

Shooten op Kaye
Niet zo moeilijk om hier foto’s voor Kyono te maken. Rondom ons kneuterige huisje zijn er volop leuke plekjes. Geen gesjouw met kleren en bovendien veel cactussen en Frangipini-trees met bloemen in de mooiste kleuren. Yanti heeft van de tuin rondom de kleine huisjes een exotisch paradijsje gemaakt. Van afstand kijkt ze wat we toch wel niet allemaal aan ‘t doen zijn.

Selamat pagi
Goeiemorgen… sun is shining, let’s start a new day! We genieten volop van een Balinees breakfast (jawel weer rijst!) met lekker fruit op onze kleine kneuterige veranda. Eigenaresse Yanti beloofd ons vanwege de vele kakkerlakken een ander huisje een paar meter verderop. Eigenlijk willen we niet eens weg maar het ontbreken van een klamboe is een ding. We love Hot lava! De jurkjes afgezet met kleine schelpjes, kraaltjes en blinkertjes zijn echt prachtig. Made in Bali, with love!

Let the adventure begin
Lazen we op de website dat Diamond Beach vanaf onze cottage maar 5-10 minuten lopen is…komen we al snel tot de conclusie dat dit echt niet het geval is. We worden met een scooter in 10 minuutjes naar de hotspot van Nusa Penida gebracht. Best eng achterop de scooter bij een vreemde die je niet vast durft te pakken over een mega stijle kapotte weg met een tas vol kleding en apparatuur. We komen goed aan. Het is bloedheet en alles voelt vochtig aan. We volgen een stijle klim een soort van berg op waar we meteen al een fantastisch uitzicht hebben over Atuh & Diamond Beach die in een woord ‘adembenemend’ zijn.

Diamond beach
Onze tas is veel te zwaar, we hijgen en puffen al voordat we aan de famous 400 tredes uitgehakt in de rotsen beginnen die ons naar het strand leiden. Maar waar klagen we over want het uitzicht is echt fenominaal! Met recht de parel van Nusa Penida en de reden dat we juist hier onze slaapplek gezocht hebben. Vol goede moed beginnen we aan de afdaling.

Het perfecte plaatje
Maar foto’s maken is net datgene wat iedereen op deze plek wil. Het is erg druk en op de steeds smaller wordende tredes drukt bijna iedereen elkaar plat om het ‘perfecte plaatje te scoren’. Met name Aziatische toeristen houden de hele boel enorm op, ze staan op vrijwel iedere trede met een prive fotograaf foto’s te maken in de meest gekke poses en niemand kan voorbij. Hilarisch en irritant tegelijk. We hebben er ondanks alle gedoe op de smalle trappen er wel schik om. Maar hadden we ons gevoel maar gevolgt en niet naar onze host geluisterd om in de middag te gaan. We hebben hier echt een volle dag voor nodig om omlaag en weer omhoog te gaan en foto’s te maken.

Magisch
Maar wat is het hier magisch mooi. We doen ons best om toch wat mooie plaatjes te maken maar komen snel tot de conclusie dat we dit niet het moment is om helemaal naar onder te gaan. Het is dan wel 32 graden, maar de lucht trekt helemaal dicht waardoor de kleuren grauwer worden en ja…helemaal naar beneden en terug dat is echt iets wat we op ons gemak willen doen. We besluiten om morgen de afdaling te gaan doen.

Back to Diamond beach
Stralend weer, deep blue sky! Na een lekker onbijtje met jawel ‘rijst’ worden we achterop de scooter opnieuw bij Diamond beach af gezet. Beduusd staren we om ons heen want bij de toegang worden we teruggestuurd. Come back tomorrow zeggen ze, waarom? Paniek alom want morgen gaan we met de boot terug naar het vaste land. We zijn gedropt, hebben geen wifi… hoe komen we terug? All the way back lopen steil de heuvels op? What’s going on?

Het blijkt Silence day te zijn, een heilige dag en niemand mag het water in en er mogen geen boten varen. De mensen die er lopen kijken allemaal beduusd en draaien om. Dan zegt iemand tegen ons dat we gewoon aan de afdaling kunnen beginnen zolang we maar niet het water in gaan. Oef! Gelukkig. Het is hotter dan hot als we aan de afdaling beginnen. Wat een rust, Silence day zorgt ervoor dat we in alle rust foto’s maken en filmen. Vol goede moed beginnen we aan de 400 tredes uitgehakt in de rotsen naar onder.

Breathtaking
Het wordt smaller en smaller. Soms moeten we bukken maar waar we ook kijken het uitzicht is fenomenaal. We nemen onze tijd. Knippen ons suf en zakken hijgend en puffend naar onder.Eenmaal bijna onder staan we plots voor een prachtige schommel en vogelnest. Een paar mannen die naar boven lopen vragen of ik in de swing wil. Natuurlijk!! Amper van de afdaling bekomen klim ik op een schommel die aan een meters hoge palmboom hangt. Hoe gaaf is dit… zwevend hoog boven de azuurblauwe zee. De mannen hebben schik, filmen en blijven maar foto’s maken voor de website van Diamond Beach. Wat een ervaring is dit.

Birdnest
Met een trapje het ‘birdnest’ in en ja… daar hang je dan metershoog aan een enorme palmboom te bengelen. We bedanken de mannen die ons deze kans gegeven hebben en komen daarna verschillende mensen tegen die helemaal naar beneden zijn gelopen speciaal voor de schommel of het nest. Dat is ook wat. We trakteren de mannen (zonder tanden) daarna op ‘yoghurtgums from Belanda’ en dat vinden ze geweldig. Ik blijk overigens alle geluk van de wereld gehad te hebben. No swing, no nest because of Silence day. Hoe ‘lucky’ kunnen we zijn. Wat een ongeloofelijke mazzel. Suksma! Suksma 4 everything! So lucky us.

Time our life
Sun is shining, we dromen met onze ogen open! De laatste meters naar het strand is er geen pad of trap meer. Bengelend aan een touw dalen we af. We zweten peentjes maar het gaat goed. Mam baalt want ze ziet dat ze állerlaatste hoge rots wel af kan maar waarschijnlijk niet op met alle apparatuur. Oh we wilden zo graag een paar zomerjurkjes shooten op het strand… maar dit is toch echt next level. Verstand wint het boven het ‘zo graag willen’, Mam blijft achter met alle spullen en ik ga alleen de laatste meters over de rotsen naar beneden. Speechless, zo magisch is het hier.

 

All the way back
Having the time our lifes. Met een zakje zand, zeiknatte kleren en een big smile ploeter ik terug naar boven. Naar beneden was één ding maar dan volgt onvoormijdelijk de grote klim terug naar boven. Het eerste stuk trekken we ons aan touwen over de rotsen omhoog, daarna de 400 ongelijke tredes uitgehakt in de rotsen. Op tijd stoppen doet goed en hijgend en puffend komen we aan ‘t eind van de middag weer boven. Het is zeker niet onze conditie maar de luchtvochtigheid die ons parten speelt. Eenmaal boven beseffen we dat we geen bereik hebben en alles gesloten is vanwege Silence day. Er zit niet anders op dan te voet terug naar onze cottage.

Met 400 tredes in de benen beginnen we aan een enorme klim, steil een heuvel op terug naar ons huisje. Expeditie Nuda Penida is started again. De zon brandt, de luchtvochtigheid blijft een ding. Na 30 minuten stijl klauteren komen we langs een klein restaurantje waar we neerploffen en een drankje scoren. Dan uit t niets zien we 2 scooters komen met personeel van Kayé die ons meenemen en terugbrengen. Joow, dat scheelt ons een lange vermoeiende wandeling:) En zo zie je maar weer, Santai! Het komt allemaal goed.

I’m so sorry Miss Jessy
Het is een heerlijke zwoele avond. We genieten in ons huisje zonder kakkerlakken en balen ervan dat rond 17.30 -18.00 het al pikkedonker is. Honger dat we hebben! Het restaurant is gesloten maar we kunnen gewoon bestellen, ze komen het brengen. Hoe luxe is dat. We duiken wederom vol enthousiasme in de menukaart, bestellen maar na 1,5 uur zien of horen we niets. Oeps, ze zijn ons vergeten en ja, wat krijgen we te horen: I’m so sorry Miss Jessy, we only have rice today! We liggen dubbel!

Oh we willen hier helemaal niet weg. Dit ongerepte eiland heeft ons hart gestolen. We nemen snel nog wat kiekjes en nemen afscheid van Yanti, het personeel en Kaye cottage.

Leaving the island
Piraat Ketut heeft geen tijd om ons op te halen, hij regelt weer een andere Ketut maar ook die heeft andere plannen. Uiteindelijk komt ene John uit Maluka ons halen. Een knappe beachboy met lange haren in een knot en een grote grijns op zijn gezicht. Ohhhh, daar gaan we weer, we durven niet naar de afgrond te kijken de wegen zijn zo smal. We hobbelen en slingeren van links naar rechts, John is cute maar heeft geen geduld, hij gaat geen centimeter aan de kant en wil gassen. Ondertussen verteld ie vrolijk over zijn prachtige eiland Maluka waar we toch echt heen moeten. It’s paradise zegt hij. Dat we niet tegen een tegenligger knallen is een wonder. Na 1,5 uur stunt en vliegwerk zijn we blij de boot te zien liggen. Poeh heey, that was a hell of a ride.

Hideout Beehive
De overtocht verloopt zonder problemen en we genieten van de snelle boot die over het mega blauwe water lijkt te vliegen. Eenmaal back op het vaste land van Bali belanden we ver van de bewoonde wereld midden in de jungle van Selat waar ons 5e huisje ligt. Wilden we niet weg van Nusa Penida, woorden schieten tekort als we hier aankomen. We bedanken Nyoman die ons opgehaald heeft helemaal vanuit Ubud en volgen de staf ons kleine paradijsje, de jungle in.

Speechless
Sprakeloos staren we naar het prachtige bamboehuis midden in de jungle dat er zo geweldig uitziet dat we bijna moeten huilen. We kunnen het niet beschrijven. Het is waaaanzinnig, we could live here forever. Vanuit ons hemelbed kijken we zo de sawa’s over en pal voor ons huis komen twee rivieren samen. Alles wat we maar wensen is er. Een keukentje, bar, eigen jaccuzzi, enorm hemelbed, airco, buitenzitje met schommel, buitendouche, loungebanken, een privehuisje met extra bed… en dat alles temidden van een tropisch paradijs.

Heaven
Ook het eten is overweldigend en als ik als verassing een 1,5 uur durende massage krijg in het grappige bijhuisje, wat niet zou misstaan in de film Lord of the Rings, weet ik het zeker… we’re in heaven! Dat onze enorme regendouche het even niet doet en we onze haren met een steelpannetje met lauw water moeten wassen doet er niet toe. We zitten midden in een nieuw avontuur & we love it!

Magical sunrise.
Als rond 6.00 uur de zon opkomt en de hele lucht oranje kleurt duiken we in een heerlijk warme jaccuzzi. Het geluid van de rivier voelt dromerig aan, 2 uur later besluiten we, gerimpelt en al toch maar eruit te gaan. Een overheerlijk breakfast is comming. De magie zweeft hier door de lucht, zeker als we bloemen krijgen voor in de jaccuzzi. Hoe gaaf is dit!

Flowerpower
Hoe lief dat de staf voor ons bloemen heeft gehaald in het dorp. Omdat het laat in het seizoen is, is het lastiger om aan te komen. De weerspiegeling van de zon in het water en de grote manden vol prachtige bloemen toveren onze jaccuzzi om tot een magisch tafereel. Het bad kleurt oranje..

Dreaming
Een mooiere plek om de nieuwe bikini te shooten is er volgens ons vast niet. We duiken, amper een uur nadat we uit de jacuzzi zijn gekomen, tussen alle ‘bluumpkes’ de warme jaccuzzi weer in en staren rondom ons heen. Is dit allemaal echt?

We krijgen er maar geen genoeg van. Blij dat het droog is, blij met deze droomplek, met de schommel, het eten, de vieuw en onze warme jaccuzzi met bubbels en flowers. Blij met het enorme hemelbed, het geluid van de rivier, de magische stilte en dansende fireflies boven de rijstvelden.

De dagen vliegen om. We vinden een enorme hoed. Lekker swingen, shooten en genieten. Hideout wil onze foto’s op hun site plaatsen en wij willen eigenlijk hier niet weg. Deal? Haha we genieten tot op de laatste minuut en trekken daarna verder op avontuur de jungle.

* Hideout is Magical * Hideout is Love * Hideout is heaven

Just having fun
We vinden een enorme hoed. Lekker swingen, shooten en genieten. Hideout wil onze foto’s op hun site plaatsen en wij willen eigenlijk hier niet weg. Deal? Haha we genieten tot op de laatste minuut en trekken daarna verder op avontuur de jungle in.

Het avontuur gaat verder
Met pijn in ons hart verlaten we Hideout. Wat een gave plek en wat een bofkonten zijn we toch. Verder naar Camaya dat maar 6 km van hier ligt. We kunnen Ketut of Njoman natuurlijk niet helemaal uit Ubud laten komen (dat is voor hun 4 uur rijden op en neer) voor zo’n klein stukje. We vragen een taxi en omdat we nog tijd over hebben voordat we inchecken bij ons volgende huisje willen we langs Tirta Ganga en moedertempel Pura Besakih.
Geen probleem, alleen moeten we ff pinnen. Maar wat we proberen, het lukt niet en zonder geld kunnen we niet naar Tirta Ganga. Rechtstreeks dan maar naar ons nieuwe onderkomen. De taxichauffeur vraagt echter voor 6 km de hoofdprijs! 250.000 rp. is die gek geworden. Volgens hem was hij al onderweg naar Tirta Ganga maar verder dan een pinapparaat zijn we niet gekomen. Mafkees!

Camaya
Zo komen we veel eerder dan verwacht bij Camaya. Drie jongens ontvangen ons allerhartelijkst, we krijgen verse ijsthee met nootjes en ze spelen, speciaal voor ons muziek op de ridek. Ons huisje wordt snel klaargemaakt, we kunnen er direct in.

Huisje zeg ik? Suboya is het hoofdgebouw en het is inmens groot. Hier passen we met gemak met 6 personen in. We kijken onze ogen uit en voelen ons weer ‘like a queen’. Alles wat we ons maar kunnen bedenken is er.

House with a vieuw
We hebben niet alleen een room with a view… maar een heel huis met een uitzicht waar we alleen maar van kunnen dromen. We kijken uit over een enorme vallei met rijstvelden, kleine huisjes, honderden kokospalmen, pindabomen en casaves. Again…we ‘re in heaven! We genieten en houden het droog tot de avond valt. Dan volgen er tropische buien zo heftig dat we diep onder ons dekbed kruipen. Selemat Tidur!

Selemat pagi
Heerlijk geslapen en het heeft de hele nacht door geplenst. Ik test de ukelele en pingel er lekker op los. Ook de ‘rindik’ gemaakt van bamboe moeten we natuurlijk testen. Wat een talent toch op de vroege morgen.

Waking up in paradise
Lig je daar lekker te genieten op een net hoog boven de sawa’s heeft mam een bloedzuiger in haar oor. Wat een toestanden toch weer.

Pyramide
Na het shooten giet het weer. Lucky us dat we toch foto’s hebben kunnen maken. Onze koffers worden iets verder (ook bij Camaya) naar de Pyramid gebracht waar we wederom met onze mond open staan van verbazing. We verkennen ons nieuwe huis en ontdekken onder het dak een prachtige ruimte die verlicht is met honderden kleine lichtjes. Magisch!

Falling in love
We snappen dat de bamboehuizen van Camaya net als Hideout in de top van Bali’s mooiste B&B’s staan en dat ze op instagram een ware hotspot zijn. We hebben foto’s van deze waanzinnige plek vaak op social media voorbij zien komen en het is te gek om hier in het echt te zijn.
Alles en dan ook alles klopt hier net zoals bij Hideout & Suboya. Hier wil je wonen. Eenmaal in de Pyramid schijnt de zon gelukkig weer en shooten we ons lek! Wat een magische plek! Of we een flowerbath willen in de jaccuzzi. Waauw, suksma, jaaa! Het moet niet gekker worden.